Ho Chi Minh en weer thuis..

Ho Chi Minh! 23.00 uur kwam ik aan en moest ik op zoek naar een dorm. Normaal gesproken vind ik het leuk om een beetje rond te kijken en wijs ik iedereen af die mij een hostel wil aansmeren. Zo gaar als een klontje boter na mijn lange busrit, ben ik met de eerste beste Vietnamese dame meegelopen en stond ik ineens voor het hostel waar ik een paar weken geleden tijdens mijn korte stop in Ho Chi Minh naar op zoek was. $6, airco, balkonnetje en een heerlijke douche!
Nadat de jongeman van het hostel 3 keer had gezegd dat ik er moe uitzag en moest gaan slapen (ik zag er waarschijnlijk fabulous uit..) heb ik braaf zijn advies opgevolgd. Ik voelde me ook niet top fit.
De volgende morgen werd mijn vermoeden van de dag ervoor dat mijn broodje bij de busstop niet helemaal goed was bevestigd. Mijn eerste ochtend lekkah op de w.c. gechillt. Daarna besloten om naar het war redemption museum te lopen. Ik was nog geen 10 min. weg toen het ineens met bakken water uit de lucht kwam vallen... Nou nou nou het kon niet op met mijn geluk!(Het duurde ong. een uur).
Geschuild bij de Starbucks, de Mexicaan Paolo afgewezen om lekker droog op zijn hotelkamer te gaan zitten en het meest lullige broodje (gezien de Starbucksprijs) gekocht om vervolgens daar weer een tijdje op de w.c. door te brengen.
Ondertussen was het te laat om naar het museum te gaan omdat het museum tussen de middag dicht gaat om vervolgens weer om 13.30 open te gaan. I.p.v. het museum naar een spa gesjokt aangezien mijn energiepijl niet echt op scherp stond. Benen laten waxen, nageltjes weer mooi en daarna weer een beetje rondgelopen.
Omdat ik veel goede verhalen had gehoord over het eten hier, vond ik het balen dat ik door een overstuurde maag het niet zou kunnen uitproberen. Ik besloot dus letterlijk STRONTeigenwijs te zijn en voor lunch een rijstpannekoek te nemen. Ja, dat was niet zo'n goed idee...
Erg vervelend allemaal maar toch voelde ik me niet hondsberoerd en kon ik toch redelijk mijn ding doen. Het museum geskipt voor die dag en 'savonds uit eten geweest met de niet verstaanbare engels sprekende Spanjaard. Het verkeer overleefd die avond, wat een chaos was i.v.m. independence day en vroeg mijn bedje opgezocht want de volgende dag moest ik om 8.00 alweer klaar staan om naar de Cu Chi tunnels te gaan.
Gadverdarre! Deze dag was nog iets minder en daarbij vond ik naast dat het een bijzonder en indrukwekkend verhaal is, de Cu Chi tunnels één grote poppenkast. Een erg toeristische opzet. Het is waarschijnlijk een stuk boeiender om er een boek over te lezen dan er daadwerkelijk te staan. Tijdens de oorlog hebben de bewoners van Cu Chi een tunnel gegraven van 250 km met een soort van schoffel achtige schep en een rieten mand om het zand naar boven te gooien. De tunnel diende als verstopplek voor de Amerikanen maar ook om producten vanuit Ho Chi Minh over te brengen naar Cu Chi. In deze krappe tunnels hebben moeders zelfs hun kind gebaard. Bizar!
Na afloop reden we langs het warmuseum en heb ik daar een kijkje genomen. Het museum vond ik een stuk indrukwekkender. In het museum zijn er foto's met beschrijving te zien. Vooral angst, wanhoop, dood en verderf wat je te zien krijgt. Kippenvel en weer het onbegrip wat ik bij de killingfields ook had. Te gestoord wat mensen elkaar aan kunnen doen! Door de chemicaliën die uitgestrooid zijn over de jungles en akkers om deze te verwoesten kwamen daarnaast ook veel ziektes er uit voort . Verschillende soorten kanker, blindheid, luchtwegproblemen, verlamdheid etc. zelfs nu worden er nog steeds inmiddels de tweede generatie gehandicapte kinderen geboren. Spina bifida, blindheid, missende ledematen ga zo maar door. Ik was er wel weer even stil van.
Toen ik eindelijk terug was in het hostel voelde ik me belabberd en ben ik heel saai op mijn laatste avond weer vroeg naar bed gegaan.
En ja hoor mijn laatste dag brak aan :(
Totaal geen zin om naar huis te gaan en afscheid te nemen van het fijne en mooie Azië. Ook deze ochtend begon niet al te best en maakte ik me lichtelijk zorgen om 16 uur in het vliegtuig te zitten. Apotheekje opgezocht die mij gelijk naast; laten we ze 'antiepoeperitispillen' noemen(lekkah verhaaltje sjeg!) ook antibiotica wou aansmeren en moest ik mijn best doen om de mevrouw te overtuigen dat ik dat niet perse nodig had. Het is ongelofelijk wat je hier aan medicatie mee kan krijgen!
Eenmaal op het vliegveld heb ik even mijn terugblik momentje gehad. Wat mag ik mij gelukkig prijzen! Een mooie tijd wat mij voor altijd bij zou blijven! Nieuwe vrienden gemaakt over de hele wereld, prachtige dingen gezien en me geen dag verveeld. Elke dag heel bewust beleefd en echt weer even bijgekomen. Een bewogen ander half jaar gehad waardoor ik nu misschien nog wel meer geniet. Niks is voor altijd en gezondheid is een gift! Genieten van elke dag die we op dit oh zo mooie aardbolletje mogen krijgen!

Een hoop vrienden en familie weer gezien, op stap geweest en nog steeds een overstuurde maag :P. Leuke dagen gehad!
Straks maar even de arts bellen en over een paar uur weer naar mijn werk voor een weerbaarheids training gevolgd door een crematie van een cliënt van mijn oude groep. Back to reality. Graag had ik wat langer willen reizen maar toch heb ik er best wel weer zin in. Mede dankzij mijn nieuwe baan waar ik een hoop uitdaging in zie!
Weer aan de slag en sparen voor mijn volgende en langere! trip! Het hoofdstuk reizen is nog niet afgesloten...